Mononukleoza zakaźna wytwarzana jest przez wirus Epsteina-Barr z grupy wirusów opryszczki. Zespół podobny do mononukleozy potrafią skutkować oraz różne mikroorganizmy oraz pierwotniak Toxoplasma gondii. Mononukleozą zakaźną można zakazić się przez kontakt ze śliną osoby zakażonej mononukleozą, a również podczas transfuzji krwi. Powszechnie do zakażenia mononukleozą dochodzi podczas pocałunku, więc mononukleoza bywa nazywana dolegliwością pocałunków. Z racje na niespecyficzne sygnały mononukleoza jest bardzo rzadko diagnozowana.

Czym jest mononukleoza?

Mononukleoza zakaźna, czy odmiennie temperatura gruczołowa, to dolegliwość zakaźna wywołana przez wirus Epsteina-Barr (EBV). To drobnoustrój należący do grupy herpeswirusów. U większości dorosłych osób są przeciwciała EBV, co oznacza, iż w przeszłości przebyli bezobjawową dolegliwość a w sposób naturalny uzyskali odporność na wirusa. Choroby towarzyszące mononukleozie podobne są do zwyczajnego przeziębienia, natomiast wtóruje im wielkie, długotrwale utrzymujące się zmęczenie.

Mononukleoza zakaźna – etiologie oraz sygnały

Do zakażenia mononukleozą dochodzi zwykle w czasie dzieciństwa oraz niejednokrotnie nie daje symptomów. Jeśli wirusem mononukleozy zarażą się starsze dzieci i osoby dorosłe, wtedy sygnały powodowane przez mononukleozę potrafią nastąpić, natomiast nie muszą. Mononukleoza jest w ludzkim systemie przez całe życie. Wirus wywołujący mononukleozę jest w celach nabłonkowych jamy gardłowej oraz nosowej oraz w limfocytach B. Mononukleoza zakaźna uczy się w organizmie ludzkim niezwykle długo – od 4 do 7 tygodni. W pierwszym tygodniu mononukleozy sygnały obejmują zazwyczaj pogorszenie się ogólnego nastawienia chorego. Później dołączają w przypadku mononukleozy sygnały grypopodobne z temperaturą ciała powyżej 39 stopni Celsjusza. Temperatura może utrzymywać się chociażby do trzech tygodni. Zmęczenie oraz przemęczenie spowodowane przez mononukleozę zwiększają się w trzecim tygodniu wzrostu mononukleozy zakaźnej. U małych dzieci pojawiają się a w kontaktu z mononukleozą sygnały takie jak: zapalenie gardła, migdałków podniebiennych, przekładająca się temperatura z powiększeniem czy bez powiększenia węzłów chłonnych. U starych dzieci w czasie mononukleozy sygnałami są złe usposobienie, ucisk głowy, brak apetytu, dreszcze.

Mononukleoza u dzieci zawsze jest mylona z przeziębieniem lub chorobą. Niestety mononukleoza u dzieci rozwija się powszechnie nierozpoznana. Specjaliści bez podejrzenia mononukleozy u dzieci raczej ich nie oddziałują na analizowania krwi w tym celu. Jedynym wskazaniem iż być wysypka u dzieci z mononukleozą, która pojawia się po dostarczeniu dziecku ampicyliny, jeśli specjalista podejrzewa bakteryjne zainfekowanie gardła. Klasyczne sygnały mononukleozy zakaźnej to: duża gorączka, ucisk gardła spowodowany ciężkim stanem zapalnym – anginą z obfitym błonniczopodobnym ropnym nalotem, a również niebolesnym powiększeniem węzłów chłonnych. Kluczowe przy mononukleozie sygnały to także wybroczyny na podniebieniu miękkim, obrzęk powiek, wysypka plamisto-grudkowa na tułowiu oraz kończynach. Powikłania po mononukleozie zakaźnej występują rzadko, i są niebezpieczne. Nastąpić może bezobjawowe zapalenie wątroby, zmiany hematologiczne, zapalenia mięśnia sercowego, zapalenie mózgu oraz opon mózgowo-rdzeniowych. Przez mononukleozę zdarzają się również przypadki nastąpienia zespołu „Alicji w krainie czarów” – wrażenie zmian wielkości, kształtów i położenia obiektów w przestrzeni.

Wakacje to dobry czas, by pomyśleć o zdrowiu, odpoczynku, relaksie i naładowaniu baterii przed jesienią i zimą. To również dobry czas, by spędzić trochę chwil we dwoje i wspólnie zrelaksować się i odpocząć. Dla jednych wspólny odpoczynek może oznaczać aktywny trening sportowy, dla innych relaks na plaży. Jeszcze inni wybierają relaksacyjny masaż dla dwojga. Bez względu na to, jaką formę odpoczynku wybierzesz, warto poddać się chwili, by w pełni oczyścić swoje ciało i umysł ze stresu i napięcia.

Piękne zęby potrafią być niezaprzeczalnym atutem ludzkiego wyglądu. Nie każdy jednak może się nimi pochwalić, ponieważ stan uzębienia niektórych osób pozostawia wiele do życzenia. Zawsze da się go jednak trochę naprawić i tym samym ulepszyć. Pomagają w tym między innymi Licówki ceramiczne porcelanowe, które są jednym z najskuteczniejszych sposobów na uzyskanie pełnych, pięknych i śnieżnobiałych zębów.

Licówka jest tak naprawdę niewielkim płatkiem porcelany, którego grubość może wynosić do jednego milimetra. Dentysta nakłada ją na powierzchnię nieestetycznie wyglądającego zęba, maskując tym sposobem jego prawdziwą prezencję. Przy pomocy licówek można m.in. rozjaśnić swój uśmiech. Nie trzeba w tym celu stosować drogich i kiepsko działających past bądź pasków wybielających. Nie trzeba nawet zapisywać się na kosztujące mnóstwo pieniędzy, specjalistyczne zabiegi. Wystarczy zdecydować się na założenie licówek, które zdecydowanie poprawią koloryt szkliwa zębów. Dzięki nim można także nadać zębom odpowiedni kształt, skutecznie go poprawiając. Licówki w Warszawie mogą także delikatnie korygować krzywy zgryz. Jeżeli odpowiednio się je zastosuje, poradzą sobie one z m.in. diastemą, czyli szparą występującą między górnymi jedynkami. Czasem też leczy się nimi większe stłoczenia, uzyskując dla zębów sporo dodatkowego miejsca. Należy jednak pamiętać o tym, że nawet najlepsze i idealnie wstawione licówki nigdy nie zastąpią w stu procentach leczenia ortodontycznego. Osoby borykające się z problemem bardzo krzywego zgryzu nie mogą więc wierzyć w ich stu procentowe działanie. U nich dobrze sprawdzi się tylko i wyłącznie stały aparat ortodontyczny.

Warto na pewno mieć pojęcie o istnieniu rozmaitych zabiegów stomatologicznych. Zostały one dość dokładnie opisane na stronie www.vita-dental.pl. Każdy, kto wciąż nie jest zadowolony z prezencji czy stanu swojego uzębienia, powinien przejrzeć rzetelnie wszystkie te zabiegi i zdecydować się na przynajmniej jeden z nich. O zęby trzeba po prostu dbać.

Depilacja laserowa to zabieg, polegający na bezpośrednim oddziaływaniu na cebulki włosów za pośrednictwem lasera. Na wskutek wspomnianego oddziaływania, włos obumiera, a następnie zostaje usunięty (najczęściej w naturalny sposób).

Depilacja laserowa – dla kogo?

Zaletą depilacji laserowej jest jej niewielki stopień oddziaływania na skórę i jej strukturę. Dlatego może z niej korzystać praktycznie każdy, kto na maksymalnie kilka tygodni przed zabiegiem nie narażał skóry na silne oddziaływania zewnętrzne (np. w postaci promieniowania ultrafioletowego).

Tą formę depilacji w szczególny sposób poleca się tym osobom, które z różnych względów nie mogą korzystać z pozostałych, bardziej inwazyjnych metod usuwania włosów. Bardzo częstym schorzeniem u tych Pacjentów, którzy wcześniej korzystali z tych metod, jest zapalenie mieszków włosowych, które nie pojawia się po zastosowaniu metody laserowej.

Jak przebiega depilacja laserem?

Przed rozpoczęciem zabiegu, Pacjent otrzymuje do wypełnienia specjalną ankietę, w której odpowiada on na pytania dotyczące ogólnego stanu zdrowia i przebytych chorób. Kolejnym etapem przygotowującym do depilacji, jest tak zwana próba laserem, polegająca na testowym oddziaływaniu światła laserowego, bezpośrednio na skórę pacjenta i obserwacji ewentualnych zjawisk niepożądanych na jej powierzchni.

Dopiero po pozytywnym przejściu wszystkich powyższych testów, rozpoczyna się właściwy zabieg. W dużym uproszczeniu, polega on na zastosowaniu intensywnego światła diodowego, którego energia jest pochłaniana przez melaninę, znajdującą się w mieszku włosowym. Doprowadza to do jego uszkodzenia, w następstwie którego dochodzi do wypadnięcia włosa.

Warto podkreślić, że zabieg depilacji laserowej nie jest jednorazowy. Laser jednorazowo działa wyłącznie na włoski będące w fazie aktywnego wzrostu, co statystycznie wiąże się z usunięciem około 1/3 wszystkich z nich. Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie – depilacja laserowa Skinlogica Wrocław.

Zalecenia po zabiegu

Należy pamiętać, że zabieg nie usuwa wszystkich włosów w 100 procentach. Niektóre z nich staną się po prostu jaśniejsze a to oznacza, że ich wyeliminowanie za pomocą światła diodowego nie będzie możliwe. W niektórych przypadkach zabieg ten nie będzie mógł być ponownie przeprowadzany. Dotyczy to przede wszystkim zaburzeń hormonalnych.

Hormony, to nie jedyny czynnik, ze względu na który należy unikać kolejnych zabiegów. W kilka dni po zakończeniu depilacji, należy zrezygnować przede wszystkim z:

– gorących kąpieli – ciepła woda może podrażnić i tak już osłabioną skórę,

– korzystania z basenu – woda w basenie często zawiera chlor, który może negatywnie wpłynąć na kondycję skóry,

– stosowania silnych substancji odkażających, zawierających przede wszystkich alkohol i spirytus,

– stosowania zabiegów polegających na złuszczaniu naskórka, bądź też innych, mechanicznych metod oczyszczania skóry (na dwa tygodnie po zabiegu).

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na bezwzględny zakaz opalania się i stosowania samoopalaczy. Zaleca się, by osoby po depilacji laserowej unikały zbyt intensywnego oddziaływania promieni UV przez około trzy tygodnie od zabiegu.

Depilacja laserowa to zabieg nieinwazyjny i bezpieczny. Mimo to, doświadczony personel zawsze będzie podejmował odpowiednie kroki bezpieczeństwa, dzięki którym niebezpieczeństwo wystąpienia powikłań jest zminimalizowane do zera. Warto również zwrócić uwagę na obostrzenia, które – niezależnie od stanu skóry po zabiegu – powinny być przestrzegane w stosownych ramach czasowych. Dotyczy to zwłaszcza ekspozycji na światło słoneczne i peelingu.

Problem odwodnienia może dotyczyć kobiet o każdym typie skóry – zarówno suchej, jak i tłustej. Wbrew obiegowej opinii, skóra sucha nie musi być odwodniona, a intensywna produkcja sebum charakterystyczna dla skóry tłustej nie musi chronić jej przed nadmierna utratą wody. Jak sprawić, aby skóra odwodniona nabrała znów zdrowego wyglądu?

Genetyczne dysfunkcje wzroku niemowlę potrafi przejąć po rodzicach czy pojawiają się wskutek problemów w toku ciąży. Nie zawsze da się im zapobiegać, natomiast można i należy je leczyć, aby wzrost niemowlęcia funkcjonował dobrze. Zatem winnaś wykazać się uwagą i bacznie śledzić oczy dziecka, aby nie zlekceważyć symptomów, jakie wskazywałyby na ich schorzenia i w miarę potrzeby natychmiast odpowiadać na wczesne ogromne poszlaki. Nie ignoruj objawów, jakie mogą sugerować występowanie zwykłej dysfunkcji wzroku u dziecka. Zaćma, jaskra, siatkówczak są niebezpieczne, natomiast można je leczyć. Bacznie pilnuj dziecko, nie czekaj z wizytą u specjalisty z pewnością, iż sygnały zatrzymają się same.

Zaćma (cataracta) u dzieci

Zaćma (cataracta) jest dysfunkcją, polegającą na zmętnieniu jednej z większości oka – soczewki. Na występowanie katarakty narażone są szczególnie wcześniaki i dzieci mam, które podczas ciąży przeszły zainfekowania takie jak np. cytomegalia, różyczka czy toksoplazmoza. Wada może dotyczyć jednego oczka lub występować obuocznie. Sygnałami mogącymi informować o tworzeniu owego schorzenia jest widoczna „biała źrenica”, zez, komunikowane przez dziecko lub uważane przez rodziców pogorszenie widzenia. Leczenie jest tylko operacyjne i umożliwia na odbudowanie widzenia u dziecka. Ważne jest to, by nie czekać z nękającymi nas sygnałami i udać się z niewielkim do lekarza lekarza do którego nie potrzebujemy skierowania.

Jaskra (glaucoma) u dzieci

Etiologią jaskry (glaucomy) jest zbyt wielkie parcie, jakie jest w spojrzeniu i doprowadza do stopniowego zniszczenia nerwu wzrokowego. Na dolegliwość wzroku u dziecka nazywać może obserwowane przez nas wzmocnienie lub podkreślenie gałki ocznej (tzw. duża rogówka), kurcz powiek lub światłowstręt. Starsze dziecko może także uskarżać się na bóle głowy. Za jaskrą przemawiać może również zbytnie łzawienie u dziecka, przy czym musimy uważać na uwadze, iż winą łzawienia że być też niedrożność kanalików łzowych (w przypadku niedrożności podstawowe leczenie polega na pocieraniu oczka w ciekawym miejscu). Usuwanie jaskry polega na stosowaniu odpowiednich środków, zmniejszających parcie wewnątrzgałkowe, jakie zapisze specjalista oftalmolog po wykryciu choroby. Czasem natomiast, gdy środki okażą się nieefektywnie, potrzebne jest przeprowadzenie operacji.

Siatkówczak (retinoblastoma) u dzieci

Owa nieszkodliwie brzmiąca nazwa to w postaci zły guz rakowaty, który nie zdiagnozowany w pewnym czasie może być bardzo ciężkie wyniki. Dlatego te nie możemy ignorować problemów ze wzrokiem u dziecka i takich objawów jak:
1. „biała źrenica”, bardzo powszechnie rozpoznawalna na zdjęciach fotograficznych
2. zez – jakiekolwiek, chociażby kilkumiesięczne zezujące dziecię, musi odwiedzić gabinet okulistyczny!
3. rozszerzona źrenica
Siatkówczak może być uwarunkowany genetycznie. Po stwierdzeniu tegoż schorzenia musimy pamiętać, aby nasze inne pociechy także zaprowadzić do specjalisty.
Usuwanie siatkówczaka specjaliści podporządkowują od stanu jego zaawansowania, może być ono bardzo obciążające dla organizmu dziecka i w najgorszym wypadku wymagać wyeliminowania gałki ocznej.

Obecnie usuwanie popękanych naczynek ma twarzy to najpopularniejszy zabieg, jaki wykonywany jest w gabinetach medycyny estetycznej. Wszystko dlatego, że problemy z rumieniem oraz tak zwanymi pajaczkami to coraz powszechniejsze zjawisko.

Niezwykle powszechnie dochodzi do sytuacji, jeśli niespodziewanie pojawia się intensywny ucisk w zakresie nerek. Niestety, a chyba on być symptomem kamicy nerkowej, jednego z powszechnie występujących zaburzeń urologicznych. Decyduje się, iż z kamicą nerkową boryka się blisko 10% społeczności na całym globie.

Objawy kamicy nerkowej

Swobodnie można powiedzieć, iż kamica nerkowa jest bardzo podstępnym zaburzeniem, ponieważ zazwyczaj toczy się przez długie lata a nie daje żadnych objawów. Chorzy dowiadują się o dolegliwości nieoczekiwanie, jak na przykład przy okazji badań jamy brzusznej. Za wystąpienie kamieni w nerkach odpowiedzialność ponosi parę elementów, a do nich z pewnością można zakwalifikować nieodpowiednią dietę, za rzadkie nawodnienie organizmu, mdłości, temperatura i choroby anatomiczne. Także przebyte urazy, dolegliwości (jak chociażby przerost gruczołu krokowego) i przebyte wcześniej operacje ( w tym na przykład operacja jelita cienkiego) potrafią doprowadzić do zaistnienia kamieni w nerkach. Dodatkowo za etiologię kamicy składam się za wielkie ilości witamin, i w szczególności witaminy C i D.
Objawy ataku kamicy nerkowej:
•kolka nerkowa – charakteryzująca się szybkim oraz niezwykle dużym uciskiem zlokalizowanym w strefach nerek czy dolnych części brzucha,
•wymioty oraz mdłości,
•liczne oddawanie moczu,
•krwiomocz,
•ucisk oraz palenie podczas wydalania moczu,
•odczucie pełnego pęcherza,
•dreszcze,
•temperatura.
Standardowym objawem dolegliwości jest pojawienie się ostrego ucisku w obrębie lędźwiowym, jaki może promieniować aż do pachwiny.

Jak leczyć ucisk kamicy nerkowej?

Jeśli wystąpi intensywny ucisk w obszarze nerek wraz z wymiotami oraz temperaturą, i taki atak pojawia się po raz pierwszy, to tak aby było zgłosić się jak najszybciej do specjalisty. Odradza się podejmowania działań na swoją rękę. Nie jest co tutaj wykorzystywać domowych sposobów leczenia, zwłaszcza jeśli choroba pojawi się u małych dzieci i u kobiet w ciąży. Keśli jesteśmy do czynienia z niewielkimi kamieniami, to kuracja składa się na wykorzystaniu preparatów znieczulających i rozkurczowych. Poza tym istotną funkcję w leczeniu odgrywa właściwe nawodnienie organizmu, ponieważ dzięki niemu złogi zawalające system moczowy łatwiej się rozpuszczą. Warto także pamiętać, iż jest możliwość na samodzielne wydalenie kamieni, jednak tylko wówczas kiedy ich rolę nie przekracza 6 mm. Niejednokrotnie dochodzi do tego w czasie miesiąca od pojawienia się ataku. Przy trudniejszych wypadkach zdecydowanie będzie wykorzystanie preparatów o silniejszym działaniu. Gdy pomimo usilnych prób objawy jeszcze nie odpuszczą, możliwe jest, iż specjalista zdecyduje się na wykorzystanie leczenia operacyjnego. Całe szczęście medycyna niezwykle się rozwinęła oraz aktualnie specjaliści niejednokrotnie stosują zabiegi mało inwazyjne. Powszechnie traktowane są litotrypsja pozaustrojowa, nefrolitotrypsja przezskórna i ureterorenoskopia. Mniej inwazyjne zabiegi to również szansa na szybszy powrót do zdrowia oraz mniejsze ryzyko nastąpienia powikłań. W większości wypadków już kamica nerwowa wcale nie winna wrócić. Niestety pozostali chorzy muszą mieć świadomość, iż choroba może znów nastąpić w ciągu następnych 5-10 lat.