Mononukleoza zakaźna wytwarzana jest przez wirus Epsteina-Barr z grupy wirusów opryszczki. Zespół podobny do mononukleozy potrafią skutkować oraz różne mikroorganizmy oraz pierwotniak Toxoplasma gondii. Mononukleozą zakaźną można zakazić się przez kontakt ze śliną osoby zakażonej mononukleozą, a również podczas transfuzji krwi. Powszechnie do zakażenia mononukleozą dochodzi podczas pocałunku, więc mononukleoza bywa nazywana dolegliwością pocałunków. Z racje na niespecyficzne sygnały mononukleoza jest bardzo rzadko diagnozowana.
Czym jest mononukleoza?
Mononukleoza zakaźna, czy odmiennie temperatura gruczołowa, to dolegliwość zakaźna wywołana przez wirus Epsteina-Barr (EBV). To drobnoustrój należący do grupy herpeswirusów. U większości dorosłych osób są przeciwciała EBV, co oznacza, iż w przeszłości przebyli bezobjawową dolegliwość a w sposób naturalny uzyskali odporność na wirusa. Choroby towarzyszące mononukleozie podobne są do zwyczajnego przeziębienia, natomiast wtóruje im wielkie, długotrwale utrzymujące się zmęczenie.
Mononukleoza zakaźna – etiologie oraz sygnały
Do zakażenia mononukleozą dochodzi zwykle w czasie dzieciństwa oraz niejednokrotnie nie daje symptomów. Jeśli wirusem mononukleozy zarażą się starsze dzieci i osoby dorosłe, wtedy sygnały powodowane przez mononukleozę potrafią nastąpić, natomiast nie muszą. Mononukleoza jest w ludzkim systemie przez całe życie. Wirus wywołujący mononukleozę jest w celach nabłonkowych jamy gardłowej oraz nosowej oraz w limfocytach B. Mononukleoza zakaźna uczy się w organizmie ludzkim niezwykle długo – od 4 do 7 tygodni. W pierwszym tygodniu mononukleozy sygnały obejmują zazwyczaj pogorszenie się ogólnego nastawienia chorego. Później dołączają w przypadku mononukleozy sygnały grypopodobne z temperaturą ciała powyżej 39 stopni Celsjusza. Temperatura może utrzymywać się chociażby do trzech tygodni. Zmęczenie oraz przemęczenie spowodowane przez mononukleozę zwiększają się w trzecim tygodniu wzrostu mononukleozy zakaźnej. U małych dzieci pojawiają się a w kontaktu z mononukleozą sygnały takie jak: zapalenie gardła, migdałków podniebiennych, przekładająca się temperatura z powiększeniem czy bez powiększenia węzłów chłonnych. U starych dzieci w czasie mononukleozy sygnałami są złe usposobienie, ucisk głowy, brak apetytu, dreszcze.
Mononukleoza u dzieci zawsze jest mylona z przeziębieniem lub chorobą. Niestety mononukleoza u dzieci rozwija się powszechnie nierozpoznana. Specjaliści bez podejrzenia mononukleozy u dzieci raczej ich nie oddziałują na analizowania krwi w tym celu. Jedynym wskazaniem iż być wysypka u dzieci z mononukleozą, która pojawia się po dostarczeniu dziecku ampicyliny, jeśli specjalista podejrzewa bakteryjne zainfekowanie gardła. Klasyczne sygnały mononukleozy zakaźnej to: duża gorączka, ucisk gardła spowodowany ciężkim stanem zapalnym – anginą z obfitym błonniczopodobnym ropnym nalotem, a również niebolesnym powiększeniem węzłów chłonnych. Kluczowe przy mononukleozie sygnały to także wybroczyny na podniebieniu miękkim, obrzęk powiek, wysypka plamisto-grudkowa na tułowiu oraz kończynach. Powikłania po mononukleozie zakaźnej występują rzadko, i są niebezpieczne. Nastąpić może bezobjawowe zapalenie wątroby, zmiany hematologiczne, zapalenia mięśnia sercowego, zapalenie mózgu oraz opon mózgowo-rdzeniowych. Przez mononukleozę zdarzają się również przypadki nastąpienia zespołu „Alicji w krainie czarów” – wrażenie zmian wielkości, kształtów i położenia obiektów w przestrzeni.
