Padaczka jest przewlekłym zaburzeniem neurologicznym, które charakteryzuje się napadami padaczkowymi. Napady padaczkowe różnią się od siebie. Podczas dużych napadów osoba chora traci nagle przytomność, upada, a mięśnie całego ciała zostają napięte, ustaje także oddech przez co chory robi się siny.

Charakterystyczne objawy padaczki są drgawki kończyn oraz głowy. Oprócz dużych napadów wyróżnia się także małe napady, mają one formę krótkich napadów nieświadomości i drgawek ogniskowych typu ruchowego, czuciowego i psychoruchowego. Chory nie traci przytomności, ale na chwilę wyłącza się z otoczenia i nie ma z nim żadnego kontaktu. Osoba taka często nie zdaje sobie z tego sprawy po prostu dalej wykonuje czynność, która została przerwana napadem. Wyróżnia się także napady akinetyczne oraz miokloniczne.

Pierwsze charakteryzuje utrata przytomności oraz nagłe zwiotczenie mięśni. Przy drugim następują szybkie skurcze mięśni w różnych grupach mięśniowych. Chory może wówczas tracić przytomność, jednak nie jest to regułą. Leczenie padaczki polega głównie na zahamowaniu występowania napadów padaczkowych. Terapia zaczyna się od podania leku, który w zależności od rozwoju choroby zostaje stopniowo zwiększany. Jeżeli leczenie nie przynosi pożądanych efektów to dodaje się kolejny lek.

Jeśli jednak leki nie pomagają potrzebna będzie pomoc neurochirurga. Przyczyną padaczki może być uszkodzenie mózgu już w płodzie matki lub uszkodzenie mózgu przy porodzie, a także u dorosłych w wyniku zapalenia mózgu, urazów czaszki czy innych uszkodzeń mózgu z powodu np. wypadku. Przyczyną mogą być również choroby uwarunkowane genetycznie. Padaczka jest ciężką chorobą, która zagraża zdrowiu i życiu człowieka, dlatego ważne jest wsparcie nie tylko lekarzy, ale także najbliższego otoczenia osoby chorej na padaczkę.

[Głosów:1    Średnia:5/5]